Shizaya "Nienawiść to pojęcie względne" - rozdział 4

Rozdział 4

Minęła godzina, ja prawie usypiałem na tej kanapie, a Shizuo w dalszym ciągu nie było. Spróbowałbym to zrozumieć, jakby jeszcze zadzwonił, ale nie. Zero, kompletnie żadnego znaku życia. Jakby sobie to wszystko lekceważył, a wie, że w moich rękach spoczywa to czy jego kochany braciszek z tego wyjdzie. 

Zwlekłem się w końcu z kanapy nie chcąc na niej usnąć i zaniosłem miskę do zlewu. Namie jutro umyje. Zacząłem kierować się w stronę schodów, ale zatrzymał mnie dźwięk dzwonka do drzwi. Szczerze mówiąc to już nawet nie wiedziałem czy to on czy po prostu jakiś klient czy po prostu ktoś przyszedł mi wpierdolić czy pogrozić. Otworzyłem drzwi i delikatna zmarszczka pojawiła się pomiędzy moimi brwiami. 

- A Tobie co się stało? Nie mówię o tym, że spóźniłeś się czterdzieści pięć minut, pierwotniaku. 

Shizuo posłał mi piorunujące spojrzenie i cały poszarpany wszedł do mojego mieszkania, kulturalnie przy tym zdejmując buty. Przez chwilę tak stał i rozglądał się po całym pomieszczeniu, a ja z założonymi rękoma stałem za nim.

- Chyba nie przyszedłeś zwiedzać? – zadrwiłem, a ten od razu odwrócił się w moją stronę.

- Nie denerwuj mnie pasożycie! – warknął i zacisnął dłoń w pięść – Masz wodę utlenioną czy coś takiego… - chyba bolały go te rany. Tak, jakby ktoś zadał mu rany scyzorykiem, albo po prostu nożem.

- Mam.

- Gdzie?

- Nie powiem.

Uśmiechnąłem się kpiąco, a jego żyłka ponownie zaczęła pulsować. Nie mogłem się na nią napatrzeć.

No co? Kochałem jak pulsuje z mojego powodu ~

- Zaraz Ci rozpierdole to całe mieszkanie! – warknął najgłośniej jak chyba potrafił. Cały budynek go chyba usłyszał.

Żartowałem – podniosłem ręce w obronnym geście i poszedłem do łazienki. Zabrałem z niej tą jego upragnioną wodę utlenioną i bandaże. Pewnie też mu się przyda. Wróciłem ze wszystkim na dół, a Shizuo nawet nie ruszył się z miejsca. Stał jak stał, ale jak widać trochę się uspokoił. 

- Nie pijesz chyba już melisek, co nie, Shizu-chan? – uśmiechnąłem się delikatnie i skinąłem głową w stronę kanapy, aby na niej usiadł. 

- Już bądź cicho, chociaż ty…. 

Kiwnąłem odruchowo głową i usiadłem z nim na kanapie. To co przyniosłem położyłem na stoliczku i odwróciłem się w jego głowę, aby zacząć mu się przyglądać. Zdjął z siebie muszkę, kamizelkę, a zaraz zaczął rozpinać też koszulę. Zorientował się w końcu, że bezczelnie skacze po nim wzrokiem.

- Już nie masz na co patrzeć?

- Nie.

- Jesteś pojebany, naprawdę.

- To Ty się rozbierasz w moim domu – wzruszyłem ramionami.

- A jak niby mam to opatrzyć!? – warknął zirytowany tym wszystkim. 

Raczej to wszystko co zdjął i tak pójdzie do kosza. Jedynie spodnie co ocalały. 

Spojrzałem na jego plecy, na których też miał rany, a bardziej siniaki niż rany. Odwróciłem w końcu od niego wzrok, gdy Shizuo zaczął oczyszczać rany, aż w końcu coś mi się przypomniało. 

- Kto u Ciebie był w domu?

No tak. Typowa reakcja – cisza. 

Sięgnąłem niechętnie po wodę utlenioną i gaziki, po czym usiadłem na kolanach na kanapie. Shizuo w ogóle na mnie nie patrzył, a zrobił to dopiero, gdy zacząłem oczyszczać jego plecy. Nie wiem co mnie podkusiło, aby chociaż przez gazę dotykać tego pierwotniaka. 

- Zabieraj te łapy – odsunął się ode mnie, a ja zmarszczyłem brwi. 

- Ciekawe jak w takich miejscach sam się opatrzysz – prychnął i ponownie się do niego przybliżyłem, aby zacząć oczyszczać rany. 

- POWIEDZIAŁEM.ŻEBYŚ.MNIE.NIE.DOTYKAŁ – wysyczał przez zaciśnięte zęby i mnie od siebie odepchnął. Tak odepchnął, że wylądowałem na podłodze.

Wstałem i przez chwilę mierzyliśmy się spojrzeniami. 

- Byłem chyba głupi myśląc, że z takim pierwotniakiem można normalnie porozmawiać. Nawet na jedno proste pytanie nie potrafisz odpowiedzieć. Nic tylko się burzysz, a jak ktoś chce Ci podać pomocną dłoń to od razu ją odtrącasz. Nie dziwie się, że przez całe życie jesteś sam. Kto by chciał z kimś takim w ogóle przebywać.

Wkurzył mnie, ale i tak wszystko powiedziałem spokojnie utrzymując mój ton tak, aby wyczuć w nim wyższość. Nie mogłem mu pokazać, że ktoś taki jest w stanie mnie z prowokować. Odwróciłem się, aby stąd wyjść, ale poczułem uścisk na swoim nadgarstku.

- Rodzice przyjechali..

Ruszyło go to co mu powiedziałem? 

Uśmiechnął się niezauważalnie pod nosem i usiadłem z powrotem na kanapę. 

- Powiedzieli, że zostaną u mnie, dopóki Kasuka się nie obudzi. Zaczęli mieć do mnie pretensje o to co się stało. Że niby nic nie zrobiłem.. Nie wiem czy mówili to ze złości czy nie..

Czyli te krzyki to prawdopodobnie jego rodzice, a raczej na pewno. I dlatego był taki spięty przez telefon. Bez słowa sięgnąłem po gazę i wodę utlenioną i wznowiłem oczyszczanie jego pleców. Shizuo się nie odsunął i na razie nic nie robił. Patrzył się prosto przed siebie i chyba nad czymś rozmyślał, albo po prostu miał pustkę w głowie.

Pewnie to drugie. 

- A ty? Czujesz się winny? – mruknąłem cicho. Chłopak zamrugał kilkakrotnie jakbym swoimi słowami przywrócił go na ziemię, po czym wzruszył delikatnie ramionami. 

- W pewnym sensie chyba tak.. – uśmiechnął się słabo.

- Dlaczego?

- Jak to dlaczego? Jestem jego bratem.. – mruknął i przez chwilę mi się przyglądał. 

- Bierzesz na siebie odpowiedzialność, pomimo, że jak to się stało Ty byłeś w pracy i nie miałeś na to wpływu? 

Nie odpowiedział. 

Shizuo jest taki.. nie wiem jak to nawet ująć. Odpowiedzialność to chyba złe słowo w tym wypadku.  Bierze na siebie całą odpowiedzialność, bo co? Bo uważa, że skoro posiada taką siłę to powinien bronić każdą bliską mu osobę? To tak nie działa, Shizu-chan. 

Sięgnąłem po świeżą gazę, którą położyłem na najgorszej ranie na plecach i zacząłem go obandażowywać, bo z tego co zauważyłem klatkę piersiową, także sobie opatrzył i również przytrzymał gazę w najgorszym miejscu. Obydwoje się teraz nie odzywaliśmy, ale mi jakoś szczególnie ta cisza nie przeszkadzał i tak samo miał chyba Shizuo. Kiedy skończyłem go obandażowywać wstałem z kanapy i poszedłem do kuchni, aby wstawić wodę na herbatę. Nie chcąc go zostawiać samego od razu, gdy to zrobiłem wróciłem do niego. 

- Chcesz jakąś bluzkę? – zmarszczyłem delikatnie brwi. Nie wiem co mnie podkusiło, że mu coś takiego zaproponować.

Blondyn spojrzał na mnie trochę zdziwiony i z lekką zmarszczką pomiędzy brwiami. 

- Nie chce Twoich zapchlonych ubrań – burknął i sięgnął po koszulę, którą przewiesił wcześniej przez oparcie kanapy. 

- Chciałem być miły – wzruszyłem ramionami i oparłem się o oparcie kanapy. 

- Ta, dzięki.. – mruknął niezrozumiale pod nosem, a ja się cicho zaśmiałem. 

Ciszę, która ponownie zapadła przerwał gwizdek czajnika. Od razu się podniosłem i zrobiłem nam obu herbaty, z którymi po raz kolejny wróciłem do salonu. Położyłem je na stoliczku i sięgnąłem po swój kubek.

- Czyli.. Przez dwa tygodnie rodzice będą u Ciebie mieszkać? – zmarszczyłem czoło i spojrzałem na niego.

- Chyba.. – mruknął i jak widać wahając się czy w ogóle po tą herbatę sięgnąć. Bądź co bądź to przecież mogłem mu coś tam wsypać.

- Nie mogą wynająć sobie pokoju w hotelu? Twoje mieszkanie jest przystosowane do góra dwóch osób.

- Co Cię to tak interesuję? – spojrzał na mnie nie rozumiejąc do czego zmierzam. 

- Nie mam zamiaru do Ciebie przychodzić, gdy Twoi rodzice tam będą. Mam rozumieć, że Ty zawsze będziesz chętny, żeby przychodzić do  Shinjuku?

Skrzywił się. 

- No właśnie – westchnąłem i odłożyłem kubek. 

Shizuo patrzył się przez chwilę jeszcze na swój kubek, aż w końcu wzrok przeniósł na mnie.

- Teraz rozmawiamy, co nie?

- No tak – przyznałem mu rację trochę rozbawiony jego pytaniem. 

- I Tobie coś to daję? W sensie ta rozmowa?

Zaśmiałem się w duchu.

- Tak, Shizu-chan. Z każdą chwilą coraz więcej – odparłem uśmiechając się delikatnie. 

Blondyn znów zamilkł jakby się teraz nad czymś zastanawiając. Miałem się już odezwać, aby przerwać tę ciszę, ale mnie uprzedził.

- I w pewien sposób to będzie wykorzystane przeciwko mi?

Tego się akurat nie spodziewałem i trochę nie wiedziałem co odpowiedzieć, ale po co mam oszukiwać?

- Mam nadzieje, że tak – kiwnąłem głową cały czas się uśmiechając. 

Shizuo westchnął i oparł się o oparcie kanapy odchylając głowę do tyłu.

- Jeżeli nie pomożesz Kasuce, uwierz, że rozpierdole Ciebie jak i całe to Twoje zapchlone mieszkanie. 

Zaśmiałem się.

- Wierze, Shizu-chan.

~~~
Przepraszam, że dodaję po takim upływie czasu, ale nie sądziłam, że ktoś to czyta. XD
Za tydzień dodam kolejny rozdział.